King King is King op Facebook

Boeken over socialmediamarketing als bijvoorbeeld ik.nl van Carlijn Postma leren mij dat ik niet bang moet zijn om mijn hele persoonlijkheid te laten zien op internet. Want juist als ik maar een of twee rollen laat zien, zou ik wel eens een beperkt persoon kunnen zijn. Dat 'laten zien' moet ik dan zo goed mogelijk in de hand houden.

Vooruit. Behalve trainer/tekstschrijver/redacteur ben ik ook bluesfan. (Ik heb nog meer rollen maar die bewaar ik voor de volgende keer.) Nu lijkt de blues een stoffige business voor grijze langharigen. No more! Zag ik Facebook voorheen als tijdvulling, voor bands is het een geweldig marketingkanaal.

Eén keer hoorde ik op het podium Facebook noemen en gehoorzaam meldde ik me aan. Tweeënhalf duizend 'vrienden' waren me voorgegaan. Die vrienden laten de band weten hoe blij ze gemaakt zijn, stellen vragen, publiceren foto's, links naar eigengemaakte YouTubefilmpjes en commentaren. De band doet verslag van de opnames van de nieuwe CD, kondigt optredens aan en... anders werkt het niet: reageert prompt op alle 'posts' van vrienden. Belangrijk is ook dat echte(re) vrienden die 'meer weten' af en toe een snippet inside information onthullen om het spannend te houden.

Je moet het wel snappen. Sommige wereldberoemde muzikanten denken dat ik wil weten dat zij vanmorgen met hun kinderen hebben ontbeten. Vanzelfsprekend heeft Facebook iets van Privé en Story, maar zo'n Facebook-onbenul 'verberg' ik snel.

Maar bij mijn favoriet King King werkt het fantastisch. Zo heeft het Facebook-leger er ongetwijfeld aan bijgedragen dat de band Best British Blues Band van 2012 werd. Vrienden konden de nieuwe CD die pas 25 maart uitkomt, vanaf 1 februari bestellen: op 31 januari postte de band "Wow....loads of album pre-sales already!!!!" En nu mobiliseert King King ons om ervoor te zorgen dat de band mee mag doen aan het prestigieuze Crossroads Guitar Festival van Eric Clapton in New York... good luck lads!

fenomeen foto-met-de-artiest voor op Facebook