Met sport als bedrijf en vermaak heb ik nooit veel opgehad. Met muziek des te meer – en we weten allemaal dat daar ook nogal eens dope bij te pas komt. Die kan de besten de kop kosten, maar niet door gebruik te bekennen; er heerst dan ook een heel ander soort competitie. Van sportlieden vraagt deze tijd een oprechte bekentenis, op het juiste moment en met precies genoeg deemoed. De media smullen ervan, dus het publiek blijkbaar ook. Dat fenomeen interesseert me.

Vanmorgen vond ik in nrc.next een analyse van wielrenner Boogerds bekentenis van gisteren. Twee mediastrategen gaan in op 'de bekentenis als genre' zoals de kop schrijft. Doet Boogerd het goed, dat bekennen, is de vraag.

Hadden ze maar een vak moeten leren. Techniek bijvoorbeeld. Dat is de teneur van berichten over de arbeidsmarktkansen en inkomensverwachting van journalisten, tekstschrijvers, redacteurs, kortom: communicatiespecialisten. Zo ook bij Bastiaan Bommeljé in NRC van zaterdag 2 februari. 40.000 jonge communicatiespecialisten verdringen zich, schat hij. En de oude(re) zijn niet eens allemaal aan het werk.

Met een beetje mazzel stap ik precies op de loopband als mijn favoriete les-in-ondernemen begint. Mijn Technogymsleutel schakelt het ingebouwde tv'tje automatisch over naar Discovery. Zonder geluid is dat de beste keuze. Wheeler dealers, How it's made, American Hot Rod, allemaal aardig als je toch alleen maar rechtuit hoeft te lopen. Maar vooral: West Coast Customs, nu even Street Customs Berlin.

Vergaderen is een grote tijd- en papierverslinder. Vergaderingen vergen veel menskracht en duren gauw lang. Veel vergadertijgers willen alle stukken bij de hand hebben om niet met de mond vol tanden te staan. De iPad kan tijd en papier besparen.